naraić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[naˈrajiʨ̑], AS[narai ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. narajać)

(1.1) pot. polecić coś komuś[1]
(1.2) pot. załatwić coś komuś[2]
(1.3) daw. polecić komuś kogoś na męża[2]

czasownik zwrotny dokonany naraić się (ndk. narajać się)

(2.1) daw. zjawić się[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. narajenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. na- + raić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „naraić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1   Hasło „naraić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.