mocznik
mocznik (język polski)
edytuj
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego; zob. też mocznik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mocznik moczniki dopełniacz mocznika moczników celownik mocznikowi mocznikom biernik mocznik moczniki narzędnik mocznikiem mocznikami miejscownik moczniku mocznikach wołacz moczniku moczniki
- przykłady:
- (1.1) Oznaczenie stężenia mocznika w surowicy krwi przydatne jest w diagnostyce funkcji nerek i chorób metabolicznych[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) cząsteczka / pochodne / poziom / producent / produkcja / reasorbcja / roztwór / stężenie / synteza / wydalanie / wydalenie mocznika • azot mocznika
- synonimy:
- (1.1) karbamid
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mocz mrz, moczenie n, sulfonylomocznik mrz, zmoczenie n, mocznica ż
- czas. moczyć ndk., zmoczyć dk.
- przym. mocznicowy, mocznikowy, moczowy
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) urea
- francuski: (1.1) urée ż
- łaciński: (1.1) urea ż
- niemiecki: (1.1) Harnstoff m
- włoski: (1.1) urea ż
- źródła: