diagnostyka (język polski)

edytuj
 
diagnostyka (1.3)
wymowa:
IPA[dʲjaˈɡnɔstɨka], AS[dʹi ̯agnostyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. na 3 syl.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. nauka o sposobach rozpoznawania chorób na podstawie przeprowadzonych badań (zarówno u ludzi, jak i u zwierząt); zob. też diagnostyka medyczna w Wikipedii
(1.2) psych. proces oceny cech i stanów psychicznych człowieka dokonywany przez psychologa za pomocą metod psychologicznych, którymi najczęściej testy psychologiczne, obserwacja psychologiczna i wywiad; zob. też diagnostyka (psychologia) w Wikipedii
(1.3) techn. ocena stanu technicznego maszyny lub urządzenia technicznego; zob. też diagnostyka techniczna w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: diagnostyk
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) diagnostyka laboratoryjna / medyczna / preimplantacyjna / weterynaryjna
(1.3) diagnostyka samochodowa
synonimy:
(1.2) diagnostyka psychologiczna
(1.3) diagnostyka techniczna
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. diagnoza ż, diagnostyk m, diagnosta, diagnozowanie n, zdiagnozowanie n
czas. diagnozować ndk., zdiagnozować dk.
przym. diagnostyczny, diagnozowalny
przysł. diagnostycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Diagnostik < gr. διαγνωστικός (diagnōstikós) → umiejący rozpoznawać, rozpoznawczy[1]
uwagi:
zob. też diagnostyka w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „diagnostyka” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.