mnemotechnika (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌmnɛ̃mɔˈtɛxʲɲika], AS[mnmoteχʹńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. na 3 syl.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sposoby ułatwiające zapamiętywanie czegoś metodą wolnych skojarzeń, np. poprzez nadanie tekstowi rymowanej formy, wizualizację, itp.; zob. też mnemotechnika w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Odkąd poznałem mnemotechnikę, uczenie się jest przyjemniejsze i zajmuje mi mniej czasu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) mnemonika
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Mnemosyne ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. mnemo- + technika[1], od imienia Mnemozyny, greckiego bóstwa pamięci, matki 9 muz[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 192.