mendykant

mendykant (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. rel. członek zakonu mendykanckiego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mendykant	mendykanci
dopełniacz	mendykanta	mendykantów
celownik	mendykantowi	mendykantom
biernik	mendykanta	mendykantów
narzędnik	mendykantem	mendykantami
miejscownik	mendykancie	mendykantach
wołacz	mendykancie	mendykanci
depr. M. i W. lm: (te) mendykanty

przykłady:

(1.1) Źródłem utrzymania braci mendykantów, czyli braci żebrzących, była jałmużna.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. mendykancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mendicant
• niemiecki: (1.1) Bettelmönch m

źródła: