lotnik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈlɔtʲɲik], AS[lotʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) lotn. zaw. człowiek, który lata samolotem lub należy do jego obsługi
(1.2) wojsk. żołnierz służący w lotnictwie
(1.3) inżynier posiadający specjalizację lotniczą
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) awiator
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lot m, lotnisko n, lotnictwo n
forma żeńska lotniczka ż
czas. dolecieć, odlatywać, lecieć ndk., latać ndk., przylecieć dk., przylatywać ndk.
przym. lotniczy, lotny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. lot + -nik[1]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. J.R., Lotnik czy latacz?, „Język Polski” nr 1/1919, s. 31.