Wikisłownik

kudłacz

kudłacz (język polski) edytuj

 
kudłacz (1.6)
wymowa:
IPA: [ˈkudwaʧ̑], AS: [kudu̯ač] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) człowiek z przydługimi, rozczochranymi włosami
(1.2) przest. kozioł, cap[1]
(1.3) przest. Żyd[1]
(1.4) lm kudłacze przest. agrest[1]
(1.5) łow. stary niedźwiedź[1]
(1.6) zool. Semnopithecus[2], małpa z rodziny makakowatych[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Widziałeś tego kudłacza, który wprowadził się do naszej klatki?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rozczochraniec, włochacz
(1.3) kudłaj, gudłaj
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kudły nmos
przym. kudłaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4   Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 620.
  2. ↑   Hasło „Semnopithecus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kudłacz&oldid=7914445”