kto sieje wiatr, ten zbiera burzę

wymowa:
IPA[ˈktɔ ˈɕɛ̇jɛ ˈvʲjatr̥ ˈtɛ̃n ˈzbʲjɛra ˈbuʒɛ], AS[kto śėi ̯e vʹi ̯atr̦ tn zbʹi ̯era buže], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.podw. art.nazal.denazal.i → j 
?/i
znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) kto wywołuje zamęt, niezgodę, może sam paść ofiarą swoich poczynań
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Chcesz mnie sprowokować swoim zachowaniem? Pamietaj, że kto sieje wiatr, ten zbiera burzę!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kto wiatr sieje, zbiera burzę
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
przysłowie wywodzi się ze Starego Testamentu (Oz 8, 7):
  • Bo iż wiatr siali, wicher też żąć będą (…)[1]
  • Bo wiatr siać będą, a wicher pożną (…)[2]
  • Oni wiatr sieją, zbierać będą burzę.[3]
  • Quia ventum seminabunt et turbinem metent culmus[4]
  • כי רוח יזרעו וסופתה יקצרו[5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: