korpo

korpo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔrpɔ], AS: [korpo]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. korporacja

odmiana:

(1.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	korpo	korpo
dopełniacz	korpo	korpo
celownik	korpo	korpo
biernik	korpo	korpo
narzędnik	korpo	korpo
miejscownik	korpo	korpo
wołacz	korpo	korpo

przykłady:

(1.1) Wstydzę się, bo pracuję w korpo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. korporacja

uwagi:

rzeczownik rodzaju żeńskiego

tłumaczenia:

źródła:

korpo (esperanto)

korpo (1.1)

morfologia:

korp•o

wymowa:

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ciało, organizm

(1.2) fiz. chem. ciało

(1.3) mat. ciało

odmiana:

(1.1-3)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	korpo	korpoj
akuzativo	korpon	korpojn

przykłady:

(1.1) La korpo estas morta, la animo estas senmorta. → Ciało jest śmiertelne, dusza jest nieśmiertelna.

składnia:

kolokacje:

(1.1) korpogardisto

(1.1) supera korpo • galeza korpo • radika korpo

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) kapo

wyrazy pokrewne:

przym. korpa

czas. enkorpigi, enkorpiĝi

rzecz. enkorpigo, enkorpiĝo

związki frazeologiczne:

fremda korpo ne doloras • ili vivas per unu animo en du korpoj • juku la haŭto, sed ne sur mia korpo • klopodi sen limo per korpo kaj animo • kuri de sia propra korpo

etymologia:

uwagi:

źródła:

korpo (ido)

korpo (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ciało

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: