kolaborantka (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. pejor. kobieta współpracująca z nieakceptowaną przez daną społeczność władzą, zwłaszcza okupacyjną
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nieliczne Żydówki, które wbrew zarządzeniu i groźbie kary śmierci nosiły futrzane okrycia, były powszechnie postrzegane jako kolaborantki i konfidentki gestapo[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kolaboracjonistka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zdrajczyni, współpracowniczka
hiponimy:
(1.1) folksdojczka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kolaboracja ż, kolaboranctwo n, kolaboracjonizm m, kolaboracjonista m, kolaboracjonistka ż, kolaborator m, kolaborowanie n
forma męska kolaborant m
czas. kolaborować ndk.
przym. kolaborancki, kolaboracyjny, kolaboracjonistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kolaborant
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. pejor. kolaborantka[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kolaborantstvo n, kolaborovanie n, kolaborácia ż
forma męska kolaborant m
czas. kolaborovať ndk.
przym. kolaboračný, kolaborantský
przysł. kolaborantsky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „kolaborant” w: Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.