kolaborant
kolaborant (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. pejor. osoba współpracująca z nieakceptowaną przez daną społeczność władzą, zwłaszcza okupacyjną
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kolaborant kolaboranci dopełniacz kolaboranta kolaborantów celownik kolaborantowi kolaborantom biernik kolaboranta kolaborantów narzędnik kolaborantem kolaborantami miejscownik kolaborancie kolaborantach wołacz kolaborancie kolaboranci depr. M. i W. lm: (te) kolaboranty
- przykłady:
- (1.1) 16 stycznia oddział AK „Kurniawa” dowodzony przez Tadeusza Studzińskiego niemal oficjalnie przemaszerował przez Kościeliską i na Krzeptówkach powiesił otoczonego złą sławą góralskiego kolaboranta…[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) kolaboracjonista
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zdrajca, współpracownik
- hiponimy:
- (1.1) własowiec, folksdojcz / volksdeutsch, szmalcownik
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolaboracja ż, kolaboracjonista mos, kolaboracjonistka ż, kolaboranctwo n, kolaboracjonizm mrz, kolaborowanie n, kolaborator mrz
- forma żeńska kolaborantka ż
- czas. kolaborować ndk.
- przym. kolaboracyjny, kolaborancki, kolaboracjonistyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kolaborować, pol. kolaboracja
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) collaborator, quisling
- białoruski: (1.1) калабарацыяніст m (kalabaracyânìst)
- francuski: (1.1) collaborateur m
- niemiecki: (1.1) Kollaborateur m, Quisling m
- rosyjski: (1.1) коллаборационист m (kollaboracionist)
- słowacki: (1.1) kolaborant m
- ukraiński: (1.1) колабораціоніст m (kolaboracìonìst)
- węgierski: (1.1) kollaboráns
- włoski: (1.1) collaborazionista m
- źródła:
- ↑ Dziewczyna z Ipanemy, Maciej Pinkwart, 2003 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
kolaborant (język czeski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) polit. pejor. kolaborant
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kolaborant kolaboranti dopełniacz kolaboranta kolaborantů celownik kolaborantovi / kolaborantu kolaborantům biernik kolaboranta kolaboranty wołacz kolaborante kolaboranti miejscownik kolaborantovi / kolaborantu kolaborantech narzędnik kolaborantem kolaboranty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolaborantka, kolaborantství, kolaborace
- przym. kolaborantský, kolaborační
- czas. kolaborovat
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kolaborant (język słowacki) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) polit. pejor. kolaborant[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolaborantstvo n, kolaborovanie n, kolaborácia ż
- forma żeńska kolaborantka ż
- czas. kolaborovať ndk.
- przym. kolaboračný, kolaborantský
- przysł. kolaborantsky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.