kłótnik

kłótnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba, która często kłóci się z innymi

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kłótnik	kłótnicy
dopełniacz	kłótnika	kłótników
celownik	kłótnikowi	kłótnikom
biernik	kłótnika	kłótników
narzędnik	kłótnikiem	kłótnikami
miejscownik	kłótniku	kłótnikach
wołacz	kłótniku	kłótnicy

przykłady:

(1.1) Ileż trzeba złości, aby Sejm, gdzie elita kraju miała stanowić prawo i rozważnie dyskutować o Polsce, zmienić w sabat kłótników?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. kłótniarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kłótnia ż, kłótniarz m

forma żeńska kłótnica ż

czas. kłócić ndk.

przym. kłótliwy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kłócić (się) + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) quarreler, quarreller, wrangler

źródła: