etykieta

etykieta (język polski)

etykiety (1.2) na butelkach

wymowa:

IPA: [ˌɛtɨˈcɛta], AS: [etyḱeta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zbiór norm i zasad panujących w określonej grupie społecznej lub środowisku; zob. też etykieta w Wikipedii

(1.2) nalepka na produkcie zawierająca jego nazwę, zawartość, cenę itp.

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	etykieta	etykiety
dopełniacz	etykiety	etykiet
celownik	etykiecie	etykietom
biernik	etykietę	etykiety
narzędnik	etykietą	etykietami
miejscownik	etykiecie	etykietach
wołacz	etykieto	etykiety

przykłady:

(1.2) Na każdym towarze w sklepie wymagana jest etykieta.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. etykietowanie n

zdrobn. etykietka ż

czas. etykietować

przym. etykietalny

przysł. etykietalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. étiquette → etykieta

uwagi:

(1.2) por. kontretykieta • krawatka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) etiquette; (1.2) label
• arabski: (1.1) آداب السلوك m, اتيكيت m (1.2) لصاقة
• baskijski: (1.1) etiketa; (1.2) etiketa
• białoruski: (1.1) этыкет m
• duński: (1.1) etikette w; (1.2) etiket w, etikette w
• hiszpański: (1.1) etiqueta ż; (1.2) etiqueta ż
• niemiecki: (1.1) Etikette ż; (1.2) Etikett n
• norweski (bokmål): (1.1) etikette m; (1.2) etikett m
• norweski (nynorsk): (1.1) etikette m; (1.2) etikett m
• nowogrecki: (1.1) ετικέτα ż; (1.2) ετικέτα ż
• rosyjski: (1.1) этикет m
• szwedzki: (1.1) etikett w; (1.2) etikett w
• ukraiński: (1.1) етикет m; (1.2) етикетка ż
• walijski: (1.2) label ż

źródła: