dzierżawczość

dzierżawczość (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. określanie przynależności przez części mowy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzierżawczość	dzierżawczości
dopełniacz	dzierżawczości	dzierżawczości
celownik	dzierżawczości	dzierżawczościom
biernik	dzierżawczość	dzierżawczości
narzędnik	dzierżawczością	dzierżawczościami
miejscownik	dzierżawczości	dzierżawczościach
wołacz	dzierżawczości	dzierżawczości

przykłady:

(1.1) Jakie są historyczne formy wyrażania dzierżawczości w dawnym języku polskim (rzeczowniki, przymiotniki dzierżawcze, dopełniacz dzierżawczy)?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzierżawa ż, dzierżawca mos, dzierżawczyni ż, dzierżawienie n, dzierżawina ż, dzierżawka ż, dzierżawne n, dzierżawnictwo n, dzierżawność ż

czas. dzierżawić ndk.

przym. dzierżawczy, dzierżawiony, dzierżawny

przysł. dzierżawczo

ims. dzierżawiony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dzierżawczy + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: