dzierżawca

dzierżawca (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) praw. osoba użytkująca mienie lub prawo majątkowe oddane w dzierżawę w zamian za czynsz

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzierżawca	dzierżawcy
dopełniacz	dzierżawcy	dzierżawców
celownik	dzierżawcy	dzierżawcom
biernik	dzierżawcę	dzierżawców
narzędnik	dzierżawcą	dzierżawcami
miejscownik	dzierżawcy	dzierżawcach
wołacz	dzierżawco	dzierżawcy

przykłady:

(1.1) W stosownym piśmie wypowiedzieliśmy umowę dzierżawcy, żądając jednocześnie wydania obiektu w nieprzekraczalnym terminie do 9 września.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. arendarz; hist. pachciarz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) użytkownik

hiponimy:

(1.1) ajent, leasingobiorca

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzierżawa ż, dzierżawina ż, dzierżawne n, dzierżawienie n, wydzierżawianie n

forma żeńska dzierżawczyni ż

czas. dzierżawić ndk., wydzierżawiać ndk.

przym. dzierżawny, dzierżawczy, dzierżawiony

przysł. dzierżawczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tenant, leaseholder, lessee
• białoruski: (1.1) арандатар m
• bułgarski: (1.1) арендатор m
• hiszpański: (1.1) arrendatario m, inquilino m
• łaciński: (1.1) locatarius m, locarius m
• niemiecki: (1.1) Pächter m
• nowogrecki: (1.1) ενοικιαστής m, μισθωτής m
• rosyjski: (1.1) арендатор m
• włoski: (1.1) affittuario m, appaltatore m, fittavolo m

źródła: