doktryner (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. pejor. osoba uporczywie trzymająca się wyznawanych doktryn, mająca skostniałe poglądy i hołdująca nieadekwatnym do rzeczywistości zasadom
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nie dopuszczajcie do życia publicznego doktrynerów cudzego i własnego chowu[1]!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dogmatyk, sekciarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. doktrynerstwo n, doktryna ż
forma żeńska doktrynerka ż
przym. doktrynerski
przysł. doktrynersko, po doktrynersku
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. doctrinaire[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Piszczyk, Jerzy Stawiński, 1959-1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „doktryner” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.