dialektyka

dialektyka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. teoria rzeczywistości postrzeganej jako ciągłe zmiany

(1.2) filoz. metoda wyrażania myśli polegająca na dochodzeniu do prawdy poprzez ukazywanie sprzeczności zawartych w pojęciach i przekonaniach

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: dialektyk

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dialektyk mos

przym. dialektyczny, dialektalny

przysł. dialektycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dialectics; (1.2) dialectic
• duński: (1.1) dialektik w; (1.2) dialektik w
• norweski (bokmål): (1.1) dialektikk m; (1.2) dialektikk m
• norweski (nynorsk): (1.1) dialektikk m; (1.2) dialektikk m
• szwedzki: (1.2) dialektik w

źródła: