dialektyk

dialektyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) filoz. zwolennik teorii filozoficznej, która za nadrzędne prawo uznaje rozwój przez przeciwieństwa

(1.2) ktoś, kto umiejętnie posługuje się rozumowaniem, w którym wyciąga się wnioski ze sprzeczności

(1.3) pot. ktoś biegły w dyskusji

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dialektyk	dialektycy
dopełniacz	dialektyka	dialektyków
celownik	dialektykowi	dialektykom
biernik	dialektyka	dialektyków
narzędnik	dialektykiem	dialektykami
miejscownik	dialektyku	dialektykach
wołacz	dialektyku	dialektycy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dialektyka ż

przym. dialektyczny, dialektalny

przysł. dialektycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дыялектык m; (1.3) дыялектык m
• interlingua: (1.1) dialectico
• rosyjski: (1.1) диалектик m
• ukraiński: (1.1) діалектик m; (1.2) діалектик m
• włoski: (1.1) dialettico m; (1.3) dialettico m

źródła: