daktyl (język polski) edytuj

 
suszone daktyle (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈdaktɨl], AS[daktyl]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) bot. kulin. spoż. cuk. owoc daktylowca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) liter. w poezji antycznej: stopa wierszowa składająca się z sylaby długiej i dwóch krótkich; zob. też daktyl (metryka) w Wikipedii
(2.2) metrol. jedn. miar. współczesna grecka miara długości, równa 1 cm
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Do keksu można dodać trochę suszonych daktyli.
składnia:
kolokacje:
(2.1) daktyl odwrócony
synonimy:
antonimy:
(2.1) antydaktyl, daktyl odwrócony
hiperonimy:
(2.1) stopa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) przym. daktylowy
(2.1) przym. daktyliczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. dactylus[1]
(2.1) gr. δάκτυλος (dáktylos – palec)[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owoce
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „daktyl” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „daktyl” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

daktyl (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) liter. daktyl
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. daktylský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

daktyl (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) daktyl
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Owoce
źródła: