daktyl

daktyl (język polski)

suszone daktyle (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈdaktɨl], AS: [daktyl]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) bot. kulin. spoż. cuk. owoc daktylowca

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) liter. w poezji antycznej: stopa wierszowa składająca się z sylaby długiej i dwóch krótkich; zob. też daktyl (metryka) w Wikipedii

(2.2) metrol. jedn. miar. współczesna grecka miara długości, równa 1 cm

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	daktyl	daktyle
dopełniacz	daktyla	daktyli / daktylów
celownik	daktylowi	daktylom
biernik	daktyla / daktyl	daktyle
narzędnik	daktylem	daktylami
miejscownik	daktylu	daktylach
wołacz	daktylu	daktyle

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	daktyl	daktyle
dopełniacz	daktyla	daktyli / daktylów
celownik	daktylowi	daktylom
biernik	daktyla	daktyle
narzędnik	daktylem	daktylami
miejscownik	daktylu	daktylach
wołacz	daktylu	daktyle

przykłady:

(1.1) Do keksu można dodać trochę suszonych daktyli.

składnia:

kolokacje:

(2.1) daktyl odwrócony

synonimy:

antonimy:

(2.1) antydaktyl, daktyl odwrócony

hiperonimy:

(2.1) stopa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) przym. daktylowy

(2.1) przym. daktyliczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. dactylus

(2.1) gr. δάκτυλος (dáktylos – palec)

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Owoce

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) date
• azerski: (1.1) xurma
• baskijski: (1.1) datil
• białoruski: (1.1) фінік m; (2.1) дактыль m
• czeski: (1.1) datle ż
• duński: (1.1) daddel w
• esperanto: (1.1) daktilo; (2.1) daktilo
• francuski: (1.1) datte ż
• hebrajski: (1.1) תמר m (tamar)
• hiszpański: (1.1) dátil m
• interlingua: (1.1) dactylo, dattilo
• islandzki: (1.1) daðla ż
• japoński: (1.1) 棗椰子 (なつめやし, natsumeyashi)
• jidysz: (1.1) טייטל ż/m (tejtl)
• kataloński: (1.1) dàtil m
• łaciński: (1.1) dactylus m
• niderlandzki: (1.1) dadel m
• niemiecki: (1.1) Dattel ż
• norweski (bokmål): (1.1) daddel m
• nowogrecki: (1.1) χουρμάς m
• plautdietsch: (1.1) Dautel ż
• portugalski: (1.1) tâmara ż
• rosyjski: (1.1) финик m (finik)
• słowacki: (2.1) daktyl m
• suahili: (1.1) tende
• szwedzki: (1.1) dadel
• ukraiński: (1.1) фінік m
• węgierski: (1.1) datolya; (2.1) daktilus
• wilamowski: (1.1) daktyl m
• włoski: (1.1) dattero m

źródła:

daktyl (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) liter. daktyl

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. daktylský

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

daktyl (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) daktyl

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Wilamowski - Owoce

źródła: