czuwak (język polski) edytuj

 
czuwak (1.1) aktywny
wymowa:
IPA[ˈʧ̑uvak], ASuvak]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kolej. urządzenie hamulcowe w pojeździe szynowym, zatrzymujące pociąg w wypadku niedyspozycji lub zaśnięcia maszynisty[1]; zob. też czuwak w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) czuwak aktywny / pasywny (bierny)
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czuwanie n, czujność ż, czuwajka ż, czujka ż, czucie n, poczucie n, czuwanie n, poczucie n, poczuwanie n, wyczucie n, wyczuwanie n, przeczucie n, przeczuwanie n
czas. czuwać ndk., czuć ndk., poczuć dk., poczuwać ndk., wyczuwać ndk., wyczuć dk., poczuwać się ndk., poczuć dk., przeczuwać ndk., przeczuć dk.
przym. czujny, czujkowy, wyczuwalny
przysł. czujnie
wykrz. czuwaj, czuj
związki frazeologiczne:
zbijać czuwak
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „czuwak” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.