brabant
brabant (język polski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) hipol. jeźdz. koń rasy belgijskiej; zob. też brabant w Wikipedii
- (1.2) zootechn. rasa kur; zob. też brabant w Wikipedii
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brabant brabanty dopełniacz brabanta brabantów celownik brabantowi brabantom biernik brabanta brabanty narzędnik brabantem brabantami miejscownik brabancie brabantach wołacz brabancie brabanty - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brabant brabanty dopełniacz brabanta brabantów celownik brabantowi brabantom biernik brabanta brabanty narzędnik brabantem brabantami miejscownik brabancie brabantach wołacz brabancie brabanty
- przykłady:
- (1.1) Zaprzągł dereszowatego brabanta i zaczął orać.
- (1.2) Chłopka sypnęła ziarek swoim brabantom i znowu schowała się w chałupie.
- (2.1) Ogrodnik wiedział, że walcowate brabanty nie brązowieją na zimę.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) belg
- (1.2) brabant zagrodowy
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła: