blyant

blyant (język duński)

blyanter (1.1)

wymowa:

Dania: [ˈblyˌanˀt]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) ołówek

odmiana:

(1.1) en blyant, blyanten, blyanter, blyanterne

przykłady:

(1.1) Jeg startede med at skitsere en lille engel med blyant. → (Ja) zaczęłam od naszkicowania ołówkiem aniołka.

składnia:

kolokacje:

(1.1) at spidse blyant → ostrzyć ołówek • at skrive med blyant → pisać ołówkiem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. blyantspen < duń. blyertspen < duń. blyerts; por. duń. bly → ołów

uwagi:

źródła:

blyant (język norweski (bokmål))

blyanter (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ołówek

odmiana:

(1.1) en blyant, blyanten, blyanter, blyantene

przykłady:

(1.1) Kan noen låne meg en blyant? → Czy ktoś może mi pożyczyć ołówek?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: