blondyn

blondyn (język polski)

blondyni (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈblɔ̃ndɨ̃n], AS: [blõndỹn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mężczyzna mający włosy koloru blond

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	blondyn	blondyni
dopełniacz	blondyna	blondynów
celownik	blondynowi	blondynom
biernik	blondyna	blondynów
narzędnik	blondynem	blondynami
miejscownik	blondynie	blondynach
wołacz	blondynie	blondyni

przykłady:

(1.1) Kim jest ten przystojny blondyn obok Pawła?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) żart. blondas

antonimy:

(1.1) brunet

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blond m, blondi ż

zdrobn. blondynek m, blondyneczek m, blondas m, blondasek m

forma żeńska blondyna ż, blondynka ż

przym. blond

związki frazeologiczne:

świński blondyn

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blond, blonde
• arabski: (1.1) أشقر
• białoruski: (1.1) бландзін m, бялявы m
• bułgarski: (1.1) блондин m
• czeski: (1.1) blondýn, pot. blonďák
• esperanto: (1.1) blondulo
• hiszpański: (1.1) rubio m
• interlingua: (1.1) blonde
• karpatorusiński: (1.1) блондін m
• łotewski: (1.1) blondīns m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) блондин m
• słowacki: (1.1) blondín
• słoweński: (1.1) blondin m
• ukraiński: (1.1) блондин m, білявий m
• włoski: (1.1) biondo m

źródła:

blondyn (język wilamowski)

blondyn (1.1)

blondyn (1.2)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) (o kobiecie) blondynka

(1.2) środ. pot. przen. biała, gumowa pałka policyjna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blond m

przym. blond

przysł. blond

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: