blondyna

blondyna (język polski)

blondyna (1.1)

wymowa:

IPA: [blɔ̃nˈdɨ̃na], AS: [blõndỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta o jasnych włosach

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: blondyn

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	blondyna	blondyny
dopełniacz	blondyny	blondyn
celownik	blondynie	blondynom
biernik	blondynę	blondyny
narzędnik	blondyną	blondynami
miejscownik	blondynie	blondynach
wołacz	blondyno	blondyny

przykłady:

(1.1) Jacka widuje się ostatnio w towarzystwie jakiejś blondyny o długich włosach.

(2.1) Paweł ma chłopaka blondyna.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / stać się blondyną • naturalna / sztuczna / farbowana blondyna • jasna / ciemna / platynowa blondyna

synonimy:

(1.1) złotowłosa

antonimy:

(1.1) brunetka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blond m, blondi ż, blondas m, blondyneczek m, blondynek m

zdrobn. blondynka ż, blondyneczka ż, blondaska ż

forma męska blondyn m

przym. blond

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. blondine

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) rubia ż
• nowogrecki: (1.1) ξανθιά ż

źródła: