bies opętał (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) książk. ktoś postępuje niezgodnie z oczekiwaniami, nielogicznie, nierozsądnie[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Co on w niej widzi, czemu się tak koło niej kręci, chyba bies go opętał[1].
składnia:
(1.1) bies opętał + B. (kogoś)
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Piotr Müldner-Nieckowski, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego, Świat Książki, Warszawa 2003, ISBN 83-7311-734-2, s. 69.