bakalie

bakalie (język polski)

bakalie (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) spoż. suszone lub kandyzowane owoce południowe stosowane jako dodatek cukierniczy; zob. też bakalie w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	bakalie
dopełniacz	bakalii / przest. bakalij
celownik	bakaliom
biernik	bakalie
narzędnik	bakaliami
miejscownik	bakaliach
wołacz	bakalie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ciasto / lody / czekolada / deser z bakaliami • dodawać / dodać bakalie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) keks • florentynka • cwibak • bakaliówka • bakaliowiec

meronimy:

(1.1) rodzynek • daktyl • cykata (skórka pomarańczowa, skórka cytrynowa, skórka arbuzowa) • suszona morela • suszona figa • migdał • suszona śliwka

wyrazy pokrewne:

rzecz. bakaliówka ż, bakaliowiec m

przym. bakaliowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) tur. bakkal < arab. بقل (bakkal) → handlarz towarami spożywczymi

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) نقل m
• rosyjski: (1.1) бакалея ż
• ukraiński: (1.1) бакалія ż

źródła: