bakalie
bakalie (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) spoż. suszone lub kandyzowane owoce południowe stosowane jako dodatek cukierniczy; zob. też bakalie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blp[1];
przypadek liczba mnoga mianownik bakalie dopełniacz bakalii / przest. bakalij[2] celownik bakaliom biernik bakalie narzędnik bakaliami miejscownik bakaliach wołacz bakalie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) keks • florentynka • cwibak • bakaliówka • bakaliowiec
- meronimy:
- (1.1) rodzynek • daktyl • cykata (skórka pomarańczowa, skórka cytrynowa, skórka arbuzowa) • suszona morela • suszona figa • migdał • suszona śliwka
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bakaliówka ż, bakaliowiec m
- przym. bakaliowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „bakalie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „bakalie” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.