aŭdaculo

aŭdaculo (esperanto)

morfologia:

aŭdac•ul•o

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) śmiałek, zuchwalec

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	aŭdaculo	aŭdaculoj
akuzativo	aŭdaculon	aŭdaculojn

przykłady:

(1.1) Ne mankis aŭdaculoj, kiuj jam dum la unua leciono provis memstare rakonti la aventurojn de la gekoka familio kaj tio kuraĝigis aliajn lernantojn ekparoli. → Nie brakło śmiałków, którzy już podczas pierwszej lekcji próbowali samodzielnie opowiadać o przygodach kurzej rodziny i to ośmieliło innych uczniów do przemówienia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. aŭdaca

czas. aŭdaci

rzecz. aŭdaco, aŭdaculino

przysł. aŭdace

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: