cierń

cierń (język polski)

ciernie (1.1)

wymowa:

IPA: [ʨ̑ɛrʲɲ], AS: [ćerʹń], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. ostry wyrostek na pędzie rośliny; zob. też cierń w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cierń	ciernie
dopełniacz	ciernia	cierni / rzad. cierniów
celownik	cierniowi	cierniom
biernik	cierń	ciernie
narzędnik	cierniem	cierniami
miejscownik	cierniu	cierniach
wołacz	cierniu	ciernie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ciernik m, cierniczek m, cierniówka ż

przym. cierniowy, ciernisty

czas. ścierać

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Botanika

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) thorn
• baskijski: (1.1) arantza
• bułgarski: (1.1) трън m
• esperanto: (1.1) dorno
• francuski: (1.1) épine ż
• galicyjski: (1.1) espiña ż
• hiszpański: (1.1) espina ż
• jidysz: (1.1) דאָרן m (dorn)
• łotewski: (1.1) ērkšķis m
• niemiecki: (1.1) Dorn m
• nowogrecki: (1.1) αγκάθι n
• tetum: (1.1) ai-tarak
• wilamowski: (1.1) duyn m, köłynki m, diön m

źródła: