προσκύνημα
προσκύνημα (język nowogrecki) edytuj
- transliteracja:
- wymowa:
- IPA: [pro.ˈsci.ni.ma]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) pielgrzymka, peregrynacja
- (1.2) miejsce kultu, miejsce święte, sanktuarium
- (1.3) rel. adoracja, adorowanie, oddawanie czci, kłanianie się i całowanie ikony
- (1.4) przen. uległość, pokora, posłuszeństwo, kłanianie się, pokłon, bicie czołem, hołd
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα → pielgrzymka do Jerozolimy
- (1.4) προσκύνημα μπροστά στον σουλτάνο → bicie czołem przed sułtanem
- synonimy:
- (1.1) προσκύνηση
- (1.2) ιερός τόπος
- (1.4) υποταγή
- antonimy:
- hiponimy:
- (1.1) χατζ
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. προσκύνηση ż, προσκυνητάρι n, προσκυνητής m, προσκυνήτρια ż
- przym. προσκυνηματικός
- czas. προσκυνώ, προσκυνάω
- związki frazeologiczne:
- τα προσκύνηματά μου στη μητέρα σου → prześlij ukłony swojej mamie
- λαϊκό προσκύνημα → wystawienie zwłok
- etymologia:
- koine προσκύνημα
- uwagi:
- źródła: