żołnierzyk

żołnierzyk (język polski)

żołnierzyki (2.1)

wymowa:

IPA: [ʒɔwʲˈɲɛʒɨk], AS: [žou̯ʹńežyk], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zdrobn. od: żołnierz

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zabawka w formie drobnej figurki żołnierza

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żołnierzyk	żołnierzykowie
dopełniacz	żołnierzyka	żołnierzyków
celownik	żołnierzykowi	żołnierzykom
biernik	żołnierzyka	żołnierzyków
narzędnik	żołnierzykiem	żołnierzykami
miejscownik	żołnierzyku	żołnierzykach
wołacz	żołnierzyku	żołnierzykowie
depr. M. i W. lm: (te) żołnierzyki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żołnierzyk	żołnierzyki
dopełniacz	żołnierzyka	żołnierzyków
celownik	żołnierzykowi	żołnierzykom
biernik	żołnierzyka	żołnierzyki
narzędnik	żołnierzykiem	żołnierzykami
miejscownik	żołnierzyku	żołnierzykach
wołacz	żołnierzyku	żołnierzyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(2.1) ołowiany / cynowy / plastikowy żołnierzyk • bawić się żołnierzykami • kolekcjonować / zbierać żołnierzyki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żołnierz m, żołnierka ż

przym. żołnierski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: żołnierz

• białoruski: (1.1) салдацік m; (2.1) салдацік m
• duński: (2.1) tinsoldat w
• hiszpański: (1.1) soldadito m; (2.1) soldadito m
• norweski (bokmål): (2.1) tinnsoldat m
• norweski (nynorsk): (2.1) tinnsoldat m
• nowogrecki: (1.1) στρατιωτάκι n; (2.1) στρατιωτάκι n
• rosyjski: (1.1) солдатик m; (2.1) солдатик m

źródła: