ślimacznica (język polski) edytuj

 
ślimacznica (1.1)
 
ślimacznica (1.3)
 
ślimacznica (1.4)
wymowa:
IPA[ˌɕlʲĩmaʧ̑ʲˈɲiʦ̑a], AS[ślʹĩmačʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bud. zawój ozdobny na głowicy słupa m.in. w porządku jońskim i korynckim[1]
(1.2) fiz. w przyrządzie elektrycznym: cewka, szpulka[1]
(1.3) techn. element konstrukcyjny o kształcie helisy służący do przesuwania czegoś, np. mlewa w młynie, śniegu w pługu śnieżnym
(1.4) element przekładni ślimakowej o kształcie helisy
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) woluta, wężownica, zawój, zawoik
(1.3) szneka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ślimak m, ślimaczek m
czas. ślimaczyć się ndk.
przym. ślimaczy, ślimakowy, ślimakowaty
przysł. ślimaczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też ślimacznica w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „ślimacznica” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VI: S-Ś, Warszawa 1900–1927, s. 729.