ślimaczy

ślimaczy (język polski)

wymowa:

IPA: [ɕlʲĩˈmaʧ̑ɨ], AS: [ślʹĩmačy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, jak u ślimaka; związany ze ślimakiem, charakterystyczny dla ślimaka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	ślimaczy		ślimacza	ślimacze	ślimaczy	ślimacze
dopełniacz	ślimaczego		ślimaczej	ślimaczego	ślimaczych
celownik	ślimaczemu		ślimaczej	ślimaczemu	ślimaczym
biernik	ślimaczego	ślimaczy	ślimaczą	ślimacze	ślimaczych	ślimacze
narzędnik	ślimaczym		ślimaczą	ślimaczym	ślimaczymi
miejscownik	ślimaczym		ślimaczej	ślimaczym	ślimaczych
wołacz	ślimaczy		ślimacza	ślimacze	ślimaczy	ślimacze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ślimak m, ślimaczek m, ślimacznica ż

czas. ślimaczyć się

przym. ślimakowy, ślimakowaty

przysł. ślimaczo

związki frazeologiczne:

w ślimaczym tempie

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) смаўжовы, слімаковы
• słowacki: (1.1) slimačí

źródła: