łagiewnik (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[waˈɟɛvʲɲik], AS[u̯aǵevʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. rzemieślnik wytwarzający beczki oraz inne naczynia drewniane lub gliniane; zob. też łagiewnik w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Łagiewniki nmos, łagiew ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla pol. Łagiewniki[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 26.