wymowa:
IPA[ˈvɨklɔ̃ɲt͡ɕ], AS[vyklõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wyklinać)

(1.1) rzucić klątwę na kogoś lub coś
odmiana:
(1.1) [1]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wyklęcie n, wyklinanie n, klątwa ż, klnięcie n, przeklinanie n, przeklęcie n, przekleństwo n, zaklinanie n, zaklęcie n
czas. wyklinać ndk., kląć ndk., przeklinać ndk., przekląć dk., zaklinać ndk., zakląć dk.
związki frazeologiczne:
wykląć do siódmego pokolenia
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wyklinać
źródła:
  1.   Hasło „wykląć” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.