wyższość

wyższość (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvɨʃːɔɕʨ̑], AS: [vy•šość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• gemin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przewaga, dominowanie nad kimś lub nad czymś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	wyższość
dopełniacz	wyższości
celownik	wyższości
biernik	wyższość
narzędnik	wyższością
miejscownik	wyższości
wołacz	wyższości

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) supremacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wysokościowy

rzecz. wysokościowiec mrz, wysokość ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) superiority
• arabski: (1.1) نبل, تفوق, علو, أرجحية, غلبة, علوية, تعال, جاه, رجحان, إستعلا, تشامخ, فوقان
• baskijski: (1.1) nagusitasun
• białoruski: (1.1) перавага ż
• francuski: (1.1) supériorité, transcendance, primauté
• hiszpański: (1.1) superioridad ż
• interlingua: (1.1) superioritate, predomination
• nowogrecki: (1.1) ανωτερότητα ż
• portugalski: (1.1) superioridade ż
• szwedzki: (1.1) överlägsenhet

źródła: