wymowa:
IPA[ˈvʊndɐbaːɐ̯] ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) cudowny

w funkcji przysłówka[1]

(2.1) cudownie
odmiana:
(1.1)
(2.1) nieodm.; st. wyższy wunderbar; st. najwyższy am wunderbarsten
przykłady:
(1.1) 2006 war für mich ein wunderbares Jahr. → 2006 był dla mnie cudownym rokiem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wunder n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. fabelhaft • märchenhaft • sagenhaft • traumhaft • wunderbar • wundervoll
źródła: