wymowa:
IPA: [ˈvʊndɐˌfɔl]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) cudny, cudowny, wspaniały

w funkcji przysłówka[1]

(2.1) cudnie, cudownie, wspaniale
odmiana:
(1.1)
(2.1) nieodm.; st. wyższy wundervoller; st. najwyższy am wundervollsten
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. fabelhaft märchenhaft sagenhaft traumhaft wunderbar wundervoll
źródła: