vě

vě (język staroczeski)

wymowa:

znaczenia:

zaimek osobowy

(1.1) my dwaj, my dwie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba podwójna
	1. os.
	akcent.	niekcent.
mianownik	vě, va, ma
dopełniacz	najú, nají
celownik	náma
biernik	najú	ny
narzędnik	náma
miejscownik	najú, nají
dzierżawczy	náš

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) va, ma

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

odziedziczone z prasł. *vě̑, z prabałtosł. *wḗʔ, z praindoeur. *weh₁

por. scs. вѣ (vě)

uwagi:

(1.1) zobacz też: jáz • ty • vě • my • vy • on • ona • ono • oně • ony

źródła: