uprawomocnić (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. uprawomocniać)

(1.1) praw. sprawić, że coś zaczyna obowiązywać na mocy prawa

czasownik zwrotny dokonany uprawomocnić się (ndk. uprawomocniać się)

(2.1) praw. zacząć obowiązywać na mocy prawa
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) W przyszłorocznym portfelu zamówień stoczniowej grupy znajdują się uprawomocnione kontrakty na 12 statków[1].
(2.1) Po dwóch procesach sądowych zostali w pełni uniewinnieni i oczyszczeni, a wyroki się uprawomocniły[2].
składnia:
kolokacje:
(2.1) wyrok się uprawomocnił
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uprawomocniać ndk.
rzecz. uprawomocnianie n
przysł. prawomocnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. u- + prawomocny + -ić
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: uprawomocniać
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: uprawomocniać się
źródła:
  1. (JAS), Więcej statków, „Dziennik Bałtycki”, 2000-05-19, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Piotr Pytlakowski, Lista odstrzelonych, „Polityka nr 2587”, 2007-01-13, Narodowy Korpus Języka Polskiego.