tytularność

tytularność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest tytularne; cecha tych, którzy są tytularni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tytularność	tytularności
dopełniacz	tytularności	tytularności
celownik	tytularności	tytularnościom
biernik	tytularność	tytularności
narzędnik	tytularnością	tytularnościami
miejscownik	tytularności	tytularnościach
wołacz	tytularności	tytularności

przykłady:

składnia:

(1.1) tytularność + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tytularny

przysł. tytularnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. tytularny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: