tallińczyk
tallińczyk (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [talˈlʲĩj̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [tallʹĩĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Tallinnu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tallińczyk tallińczycy dopełniacz tallińczyka tallińczyków celownik tallińczykowi tallińczykom biernik tallińczyka tallińczyków narzędnik tallińczykiem tallińczykami miejscownik tallińczyku tallińczykach wołacz tallińczyku tallińczycy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) tallinianin[1]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Tallin mrz, Tallinn mrz, tallinianin mos, tallinianka ż, tallinka ż
- przym. talliński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) tallinndar
- estoński: (1.1) tallinlane
- rosyjski: (1.1) таллинец m
- słowacki: (1.1) Tallinnčan m
- ukraiński: (1.1) талліннець m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 12.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
