szpicruta
szpicruta (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jeźdz. krótki skórzany lub rzemienny pejcz do dyscyplinowania konia wierzchowego; zob. też szpicruta w Wikipedii
- (1.2) jeźdz. uderzenie szpicrutą (1.1)[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szpicruta szpicruty dopełniacz szpicruty szpicrut celownik szpicrucie szpicrutom biernik szpicrutę szpicruty narzędnik szpicrutą szpicrutami miejscownik szpicrucie szpicrutach wołacz szpicruto szpicruty
- przykłady:
- (1.1) W prawicy wielmoży Józefa gwizdnęła kawaleryjska szpicruta, spadła na twarz oficera i padł krótki rozkaz: — Salutuj marszałka, ciuro![2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) uderzenie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) crop, horsewhip
- francuski: (1.1) cravache ż
- hiszpański: (1.1) fusta ż
- niemiecki: (1.1) Gerte ż
- portugalski: (1.1) chibata ż
- włoski: (1.1) frustino m, scudiscio m
- źródła:
- ↑ Hasło „szpicruta” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Maria Rodziewiczówna, Rada Narodowa 1915 (wyd. 1938)