Wikisłownik

sznupa

sznupa (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) reg. (Poznań) twarz, gęba[1][2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Ten łągol ma rychtyk penerską sznupę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. sznupka ż
czas. sznupać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Schnuppe (gw.)[1] < śdn. snupe < zniekształcenie (derywacja wsteczna) śdn. schnuppen = niem. schneuzen[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: twarz
źródła:
  1. 1 2 Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 212.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sznupa” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Jacob Grimm, Wilhelm Grimm: Deutsches Wörterbuch, Verlag von S. Hirzel, Leipzig 1896, t. 15, kol. 1394.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=sznupa&oldid=8563727”