Wikisłownik

stercus

stercus (język łaciński)

edytuj
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) gnój, nawóz[1][2], odchody zwierząt domowych[3]
(1.2) szlaka, żużel[3]
odmiana:
(1) sterc|us, stercoris (deklinacja III);
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikstercusstercora
dopełniaczstercorisstercorum
celownikstercorīstercoribus
biernikstercusstercora
ablatywstercorestercoribus
wołaczstercusstercora
przykłady:
(1.1) Circum oleas autumnitate ablaqueato et stercus addito.[4] → Jesienią okop oliwki dookoła i dodaj obornika.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. stercoro
rzecz. stercoratio ż, sterculinum n
przym. stercoralis, stercorarius, stercoratus, stercoreus, stercorosus
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla hiszp. estiércol, port. esterco, rum. șterc, wł. sterco
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 643.
  2. ↑ Słownik łacińsko-polski, opr. Kazimierz Kumaniecki, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 1997, ISBN 8371951523.
  3. ↑ 3,0 3,1 Hasło „stercus” w: Słownik łacińsko-polski, red. nauk. Józef Korpanty, t. 2, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-7195-302-X, s. 765.
  4. ↑ Kato Starszy, De agri cultura, 5, 8
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=stercus&oldid=8101213”