staroć
staroć (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński lub męskorzeczowy
- (1.1) stara rzecz, dla niektórych jednak wartościowa
- (1.2) przen. utwór sprzed lat
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik staroć starocie dopełniacz staroci / starocia staroci celownik staroci / starociowi starociom biernik staroć starocie narzędnik starocią / starociem starociami miejscownik staroci / starociu starociach wołacz staroci / starociu starocie
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. starość ż, starczość ż, starzec m, staruszek m, staruszka ż, starzenie n, postarzenie n, postarzanie n, stary mos, starzyzna ż
- czas. starzeć ndk., postarzać ndk., postarzyć dk.
- przym. stary, stareńki
- przysł. staro
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- włoski: (1.1) anticaglia ż, antichità ż
- źródła: