spostrzegawczy
spostrzegawczy (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌspɔsṭʃɛˈɡaft͡ʃɨ], AS: [sposṭšegafčy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.• akc. pob.
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) szybko i łatwo zauważający szczegóły
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik spostrzegawczy spostrzegawcza spostrzegawcze spostrzegawczy spostrzegawcze dopełniacz spostrzegawczego spostrzegawczej spostrzegawczego spostrzegawczych celownik spostrzegawczemu spostrzegawczej spostrzegawczemu spostrzegawczym biernik spostrzegawczego spostrzegawczy spostrzegawczą spostrzegawcze spostrzegawczych spostrzegawcze narzędnik spostrzegawczym spostrzegawczą spostrzegawczym spostrzegawczymi miejscownik spostrzegawczym spostrzegawczej spostrzegawczym spostrzegawczych wołacz spostrzegawczy spostrzegawcza spostrzegawcze spostrzegawczy spostrzegawcze
- przykłady:
- (1.1) Najmniej spostrzegawczy mężczyzna zauważy kobietę wbitą na obcasy, pozostając ślepy na wady jej urody[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spostrzegawczość ż
- czas. spostrzegać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) observant, perceptive
- francuski: (1.1) observateur
- rosyjski: (1.1) приметливый
- źródła:
- ↑ Rzecz kultowa: Szpilki, „CKM”, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.