rachityczność
rachityczność (język polski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co rachityczne; cecha tych, którzy są rachityczni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rachityczność rachityczności dopełniacz rachityczności rachityczności celownik rachityczności rachitycznościom biernik rachityczność rachityczności narzędnik rachitycznością rachitycznościami miejscownik rachityczności rachitycznościach wołacz rachityczności rachityczności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) rachityczność + D.
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) nietrwałość
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rachityk m, rachityzm m
- przym. rachityczny
- przysł. rachitycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. rachityczny + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- słoweński: (1.1) rahitičnost ż
- źródła:
- ↑ Hasło „rachityczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „rachityczność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.