paprotnik

paprotnik (język polski)

paprotnik (1.2)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) syst. bot. Polystichum Roth, rodzaj roślin należący do rodziny nerecznicowatych; zob. też paprotnik w Wikipedii

(1.2) bot. wieloletnia bylina z pierzastymi liśćmi, występująca w strefie umiarkowanej i subarktycznej półkuli północnej

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	paprotnik	paprotniki
dopełniacz	paprotnika	paprotników
celownik	paprotnikowi	paprotnikom
biernik	paprotnik	paprotniki
narzędnik	paprotnikiem	paprotnikami
miejscownik	paprotniku	paprotnikach
wołacz	paprotniku	paprotniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) paprotnik Brauna • paprotnik kolczysty • paprotnik ostry • paprotnik sierpowaty • paprotnik szczecinkozębny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) takson

(1.2) roślina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. paproć ż, paprotka ż, paprotniki lm nmos

przym. paprociowaty, paprociowy, paprotkowy, paprotnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. paproć + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• fiński: (1.2) saniainen

źródła: