ostrzenie

ostrzenie (język polski)

ostrzenie (1.1) ołówka

wymowa:

IPA: [ɔˈsṭʃɛ̃ɲɛ], AS: [osṭšẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od ostrzyć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ostrzenie
dopełniacz	ostrzenia
celownik	ostrzeniu
biernik	ostrzenie
narzędnik	ostrzeniem
miejscownik	ostrzeniu
wołacz	ostrzenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ostrzenie kredki / ołówka • ostrzenie kosy / noża • ostrzenie kołka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ostrość ż, ostrze n, ostrzyciel m, ostrzytko n, ostrzałka ż

czas. ostrzyć

przym. ostrzowy, ostry

przysł. ostro

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) o kredkach, ołówkach: Spitzen n
• szwedzki: (1.1) o kredkach, ołówkach: formering w
• tuvalu: (1.1) fakamatāga

źródła: