oczeret

oczeret (język polski)

oczeret (1.1)

oczeret (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Schoenoplectus Rchb., rodzaj roślin kłączowych z rodziny ciborowatych; zob. też oczeret w Wikipedii

(1.2) daw. szuwary

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oczeret	oczerety
dopełniacz	oczeretu	oczeretów
celownik	oczeretowi	oczeretom
biernik	oczeret	oczerety
narzędnik	oczeretem	oczeretami
miejscownik	oczerecie	oczeretach
wołacz	oczerecie	oczerety

przykłady:

(1.2) Perkoz zniknął w gęstym oczerecie.

(1.2) Nad głowami płynących ulatywały miliony ptactwa wodnego, pelikanów, dzikich gęsi, żurawi, kaczek i czajek, kulonów i rybitew; w oczeretach przybrzeżnych słychać było taki gwar, takie kotłowanie się wody i szum skrzydeł, że rzekłbyś, iż odbywają się tam sejmy lub wojny ptasie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) oczeret amerykański • oczeret jeziorny • oczeret sztyletowaty

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. oczeretni

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. очере́т

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bulrush, tule
• niemiecki: (1.1) Teichbinsen ż; (1.2) Röhricht n
• ukraiński: (1.1) куга ż; (1.2) очерет m

źródła: